มาฝึกกับพี่ได้มั้ย

COUPLE: คังทงโฮ x คิมทงฮยอน HASTAG: #fcukstories

NOTES: ตามรีเควสพิเนิ้ด @smile515903

เวลาไม่เคยเท่ากัน

ในช่วงเวลาที่คุณมีความสุขมาจะผ่านไปรวดเร็วน่าใจหาย จนบางทีก็ตั้งตัวไม่ทัน แต่ในช่วงเวลาที่คุณกำลังเผชิญความทุกข์ทน ไม่ว่าคุณจะพยายามบิดเข็มนาฬิกาให้หมุนไปเท่าไร มันก็จะแช่นิ่งตายด้านอยู่ที่เดิม ผมรู้สึกความแตกต่างนั้นชัดเจนมากเมื่อเจอกับแผ่นหลังกว้างที่ไหวขึ้นลงนั้น

บนลู่วิ่งในฟิตเนส

เจ้าของแผ่นหลังนั้นอยู่บนลู่วิ่งหรอ? เปล่า ผมนี่แหละที่วิ่งเป็นหนูติดจั่นอยู่บนลู่บ้านี่ เวลาเพียงนาทีถูกตีห่างยาวเหมือนเป็นชั่วโมง เหนื่อยจนวิญญาณจะหลุดออกจากร่าง ในขณะที่เวลาผ่านไปอย่างช้าๆ สายตาที่มีแต่ช่วงลำตัวเปลือยเปล่าของชายหนุ่มที่ไม่แม้รู้จักชื่อเริ่มติดๆดับๆ ลู่วิ่งกลับเร็วขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ เรื่อยๆ

ปั่ก!!

“พึ่งเคยมาเล่นหรอครับ”

“ครับ”

เป็นหนุ่มหน้ามนในเสื้อนอกสีแดงเดินเข้ามาประคองตัวของผมไว้ เขาถามผมอย่างเป็นห่วงเป็นใยทั้งที่ไม่รู้จักกัน

“จริงๆมันก็ไม่ได้เร็วเลยนะครับ แค่ระดับคนเดินเองครับ เด็กอนุบาลมาวิ่งยังไม่เหนื่อยเลย”

เอ๊ะ! ไอ้เหี้ยนี่ พูดจาให้เกียรติเหงื่อโชกกูบ้าง ถ้าคนทั้งโลกจะด่าวทานิกาปลอมตอนเล่นห่าอะไรไม่ได้เลยที่ฟิตเนส คิมทงฮยอนคนนี้นี่แหละพร้อมจะเชื่อทุกอย่าง คนที่มันไม่เคยเล่นกีฬาอะไรเลยจนอายุเข้าเลขสองกลางๆนี่มันก็มีอยู่บนโลกจริงๆนะโว้ย

“อยากได้คนไว้ช่วยมั้ยครับ”

“ยังไงนะครับ”

“เมมเบอร์ทุกเมมเบอร์มีสิทธิ์ใช้บริการเทรนเนอร์ทั้งหมดสามชั่วโมงนะครับ หลังจากนั้นถ้าถูกใจค่อยไปกันต่อ คุณอาจจะซื้อ 40ครั้ง 50ครั้ง หรือถ้าเงินไม่พอ 25 ครั้งก่อนผมก็ยินดี”

“อ่าคือ”

“ช้าก่อน ถ้าคุณตัดสินใจในสิบนาทีนี้ ผมบวกครั้งทดลองให้ไปเลยฟรีอีก 3 ครั้ง โปรโมชั่นสำหรับคนน่ารักแบบนี้ คนอื่นไม่ได้มีให้ฟรีนะครับ”

“แปบนึง คุณอิมยองมิน” ผมเรียกตามชื่อบนป้ายสแตนเลสขัดมัน

มึนเหมือนโดนป้ายยา อาจจะเป็นเพราะความเหนื่อยระดับกระชากวิญญาณที่ทำผมจับความรัวรวดของอีกคนแบบได้คำหลุดคำ นายอิมยองมินคนนี้คงเป็นเทรนเนอร์ของฟิตเนสที่พยายามจะยื่นมือที่เป็นแสงสว่างมาช่วยเหลือคนขลาดเขาเบากำลังอย่างผม

“แล้วผมต้องทำยังไงครับ”

“ก็แค่ทำสัญญากับทางฟิตเนสครับ คุณก็เลือกคอร์สที่คุณต้องการ เพราะเอาจริงๆสามชั่วโมงก็ไม่พออะไรหรอกครับ สมัครไปเลยดีกว่าเพื่อความเห็นผลทางร่างกายที่ชัดเจน 40 ครั้งจะดีครับ แค่สามหมื่นสี่เท่านั้นเองครับ”

“สะสามหมื่นสี่”

ได้ยินราคาแล้วก็ช็อคตาตั้ง จะบ้าหรอเงินเดือนกินเปล่าๆยังจะไม่พอ ฟิตเนสอะไรนี่ก็ได้จากสมัครบัตรเครดิตมาเล่นฟรี จะให้เอาอะไรมาจ่าย ไตหรอ

“ถ้าไม่ไหวผมแนะนำทางนี้ให้มั้ยครับ คุณอะไรนะครับ”

“คิมทงฮยอนครับ”

“คุณดงฮยอนก็สมัครกับทางฟิตเนสแค่ 20 ชั่วโมง แล้วอีก 20 ชั่วโมงก็จ่ายแยกกับผม ผมลดให้ได้อีก 5 พันครับ เป็นสองหมื่นเก้า ห้าพันก็เงินใช่มั้ยละครับ ผมเข้าใจ”

ไม่ว่าเปล่า คุณเทรนเนอร์แก้มอมชมพู(ที่ไม่รู้ว่าเพราะกินมะเขือเทศหรือหน้าเลือด)ยื่นมือเข้ามากุมมือผมไว้แน่น

“ให้ผมยืนเคียงข้างคุณนะครับ ดงฮยอน”

“ดาวพระศุกร์!! ทำไมคุณถึงทำกับผมอย่างนี้!!”

เสียงเกรี้ยวกราดแหวกอากาศมายังที่สองคนอยู่กุมมือกันอยู่ หน้าตาคนมาใหม่ถมึงทึง นายอิมยองมินนั่นหันไปมองอย่างหวาดๆ ผมแทบช็อคเมื่อเจ้าของแผ่นหลังเปลือยเปล่านั่นหมาหน้ามาหาผมและที่สำคัญ

เขากำลังจะเบะหน้าร้องไห้ใส่ผม

“คุณบอกว่าคุณจะไปราตรีสโมสรกับคุณหม่อมย่าที่วังปารุสก์” เขาสาวเท้าเข้ามาใกล้ขึ้น “หึ ที่ไหนได้ คุณกลับมาป้อยอไอ้หนุ่มลูกขี้ครอกที่นี่”

“คุณหลอกผมดาวพระศุกร์!!” เขาหันขวับ “ไอ้ลูกชาติไพร่ ปล่อยมือจากคู่หมั้นของชั้นได้แล้ว”

ไอ้หนุ่มอิมยองมินรีบสะบัดมือผมออกทันที แล้วได้แต่ทำหน้าเลิ่กลั่กกับเหตุการณ์แสนเซอร์เรียลที่กำลังเกิดขึ้น

“คุณทำให้ราชวงศ์เทวะเรศม์ต้องเสื่อมเสย อับอาย ขายขี้หน้า ตกเป็นขี้ปากชาวบ้านร้านตลาด คุณจิตใจโหดดำอำมหิตถึงเพียงนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน ผมดูคุณผิดไปมากจริงๆ”

ผมไม่แน่ใจว่าเขาเป็นอะไร ผงเข้าตาหรอ ทำไมต้องขยิบตาข้างเดียว

“คุณแลกเบอร์กับมันแล้วใช่มั้ย! บอกผมมา! บอกผมว่าคุณได้เสียกับมันกี่ครั้งแล้ว!!”

อ๋อ

“ใช่ คุณภากย์ คุณไม่ได้เข้าใจผิด ชั้นได้กับคนสวนของคุณ เพราะอะไรหน่ะหรอ หึ ก็คนอย่างคุณมันห่วยแตกไง!! ใครจะคิดว่าสาวที่ยังสวยยังแส้อย่างชั้นจะต้องมามีผัวไม่มีตอ คุณมาทำให้ชั้นมีอารมณ์แล้วคุณก็ช่วยอะไรชั้นไม่ได้!!”

“ไปแล้วใช่มั้ย”

อยู่ๆคุณภากย์ก็ตัดอารมณ์บนใบหน้าทิ้งไปหมด ผมมองหาสิ่งที่เขาพูดถึง ไม่มี อิมยองมินมุดหนีไปตอนไหนก็ไม่ทราบได้ อาจจะเป็นช่วงผัวไม่มีตอก็ได้มั้ง

“ดูละครเยอะเหมือนกันนะคุณหน่ะ”

“ก็ครับ เด็กๆไม่ค่อยมีเพื่อนคบ ดูแต่ทีวี”

“ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่ได้เสียเงินเสียทองอะไรไปใช่มั้ยครับ”

“ยังเลยครับ ผมไม่มีให้เสียหรอก”

“เทรนเนอร์พวกนี้ไม่ต่างจากขอทานหรอกครับ ให้เดามันคงเสนอให้คุณซื้อคอร์สทางฟิตเนสครึ่งนึงแล้วซื้อคอร์สผีกับมันครึ่งนึงใช่มั้ยครับ”

“คุณรู้ได้ยังไงครับ”

“ก็ผมเป็นเทรนเนอร์มาก่อนนี่ครับ แต่ไม่ได้เหมือนพวกมันหรอกนะ”

“อ้าว หรอครับ”

“ครับ แต่ออกแล้วไปเปิดร้านขายอาหารคลีนแทน ระบบฟิตเนสมันเหี้ยหน่ะครับ เน่าซะเยอะแล้ว”

“ขอบคุณนะครับ”

ผมตัดบทเพราะไม่อยากมีบทสนทนากับมนุษย์ที่มีรอยยิ้มระดับพิฆาตแบบนี้นาน หัวใจจะวายเอา ถ้ารู้ว่าหันหน้ามาแล้วเป็นแบบนี้ จะเอาถุงขยะคลุมไว้เลย หวง

“ให้ผมสอนก็ได้นะครับ ฟรี ไม่มีเงื่อนไข เห็นคุณวิ่งซ่กเกินจำเป็นมาสองสามวันแล้ว”

“เห็นผมด้วยหรอครับ”

“ก็…ผมก็อยากมองสิ่งที่อยากมองใช่มั้ยละครับ เหมือนที่คุณมองผมบ่อยนี่”

“เขินเลยครับ คุณชื่ออะไร”

“คังทงโฮครับ”

“คังทงฮ— เอ้ย คิมทงฮยอนครับ”

“ขี้เขินนะครับ”

ผมรู้ตัวว่ากำลังไม่เป็นอาการอะไรทั้งนั้น เก็บไม่อยู่แล้ว ทำได้ในตอนนี้ก็คือคลานขึ้นเครื่องวิ่งแล้วกดปุ่มวิ่งเงียบๆ แต่คังทงโฮ

“ให้ผมวิ่งข้างๆคุณนะครับ ทงฮยอน”

FIN

ตามรีเควสพี่เนิ้ดค่ะอย่างที่บอกไป บอกไว้ว่าเป็นดริบเบิ้ล กาวไปกาวมายาวเฉย ฟิตเนสแต่งไม่ง่ายเลยค่ะ 555555555555555555555555