คนที่ไม่ใช่แฟน ทำแทนทุกเรื่องไม่ได้

COUPLE: แกงส้ม (aka อิมยองมิน) x ไทกิ (aka จอห์นนี่ซอ) HASTAG: #แกงส้มจะอมไข่ NOTES: ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเรื่องหลัก ไม่ได้เป็นแฟลชแบคอะไรทั้งนั้น เป็นแฟนฟิคจากเรื่อง #แกงส้มจะอมไข่ อีกทีนึง แฟนฟิคในแฟนฟิคงงมั้ย งงก็เรื่องของเธอ // NSFW

“เมามากแล้วนี่แกงส้ม กลับเหอะ”

อ้อกก

คนๆข้างกันยังปล่อยหมูกระทะออกมาไม่หยุด นัยน์ตาเศร้ายังมองเพราะเป็นห่วง พร้อมกับมือลูบหลังให้อ้วกออกมาให้หมดท้องหมดไส้ ทั้งที่รู้ดีว่าอีกคนคออ่อนแต่ก็ยังปล่อยให้กินไป เพื่อจะลืมเรื่องราวแสนเจ็บปวดลงไปได้บ้าง

รู้ดีอยู่ทุกอย่างว่าเขาไม่รักและไม่มีวันนั้นด้วยแต่ก็ยังอดห่วงและตัดใจไม่ได้ เพราะถ้าทำได้คงชิ่งไปมีแฟนนานแล้ว และคงไม่มานั่งลูบไอ้น้องเหี้ยนี่ที่พึ่งอกหักแล้วมาซดเหล้าเอือกๆนี่หรอก แต่นึกไปแล้วก็น่าเศร้า เป็นวันปัจฉิมของมันแท้ๆเสือกมาโดนแฟนทิ้ง ส่วนเขาก็ต้องมานั่งเป็นบ้าเป็นหลังดูแลมันอยู่แบบนี้ ทำไมนะทำไม

ทำไมถึงลืมไม่ได้ซักที

ลมจากฤดูหนาวยังคงพัดผ่านไปอยู่บ้าง แม้จะล่วงเข้าปลายกุมภาแล้วอย่างว่าและอะไรก็แปรปรวนไปหมดทั้งอากาศและทั้งความคิดคน แต่ไม่รู้ทำไมบางอย่างกลับไปเคยเปลี่ยนไปเลย

ลมริมแม่น้ำเจ้าพระยาพัดมากระทบเรือนกายเพียงแผ่วๆก็ทำเอาสั่น นาฬิกาดังเหง่งหง่างบอกเวลาว่าเที่ยงคืนแล้ว แสงสีของไฟกลางกรุงยังคงส่องสว่าง ผมมองมันด้วยตารื้นแฉะ ไม่รู้ว่าทำไมแสงไฟสวยขนาดนี้ทำไมถึงต้องได้เศร้าขนาดนี้

“ทิ้งกูทำไมวะ อีชาติเหี้ย กูมันไม่ดีตรงไหน ยูอาร์ฟัคกิ้งบิช แดมชิท”

คนข้างๆเริ่มครวญครางหลังจากนั่งนิ่งอยู่นาน เศษอาหารเปรอะเปื้อนเสื้อเชิ้ตสีกรมท่าจนหมดรูปคิวท์บอยในเพจเฟสบุ๊ค ผมเผ้าเซ็ตมาอย่างดีก็ยุ่งเหยิงเพราะถูกทั้งขยำขยี้จนหมดสภาพ จนรู้สึกว่าควรจะลากมันไปล้างเนื้อล้างตัวซักที ไม่ไหวจริง

“แกงส้ม กูว่ามึงไปล้างตัวเถอะว่ะ จะได้กลับบ้าน เดี๋ยวไปส่ง”

“โน! กูไม่ไป”

ทุลักทุเลแล้วลากเข้าไปในห้องน้ำของร้านอาหารที่พึ่งเดินออกมา เดินแหวกเข้าไปมีแต่คนมอง ร่างโปร่งได้ได้ก้มหน้าบอกขอทางไปเรื่องจนถึงห้องน้ำ

มือหยิบสายฉีดก้นจากในส้วมค่อยๆมาฉีดตามเสื้อซึ่งเลอะไปด้วยเศษอ้วก

ไม่ได้นึกรังเกียจอะไรหรอก ทำไปให้ก็เพราะเป็นห่วง ใจจะให้ลากขึ้นแท็กซี่ในสภาพนี้ก็กะไรอยู่ แต่จริงๆพูดไปก็กระดากปากแต่ความจริงก็คือทำให้เพราะ ไม่อยากให้มันต้องดูแย่ในสายตาคนอื่น ไม่ชอบให้ใครมามองแบบรังเกียจ ไม่ชอบจริงๆนะ

ไทกิไล่นิ้วปลดกระดุมลงทีละเม็ดเพราะจะได้ล้างตัวให้สะอาด มือทำปากก็บ่นไปด้วยตามนิสัย

“ไอ้เหี้ยแกงส้ม ทำไมเป็นขนาดนี้แบบนี้ว้า กูละไม่เข้าจ–”

แต่อยู่ดีเสียงห้าวก็ขาดห้วงไป เพราะปากโดนอุดด้วยปากของอีกคนหนึ่ง สัมผัสอุ่นรุกล้ำเข้าแบบไม่ทันตั้งตัว คนถูกกกระทำตาโตเพราะตกใจ แต่ดูเหมือนอีกคนจะไม่ค่อยรู้สึกตัว

ไม่รู้จะรู้สึกยังไงดี หลายความรู้สึกผสมปนเปไปหมด ทั้งดีใจที่ครั้งหนึ่งก็มีโอกาสได้จูบกับน้องชายแสนรัก แต่ก็รู้ดีว่ามันเมา ทำไปแบบไม่รู้ตัว พยายามจะขืนตัวออกแต่มันก็กอดไว้แน่น แผงอกขาวเนียนแนบนาบกันก็ยิ่งพาให้หวั่นไหวกันไปใหญ่ อวัยวะอ่อนนุ่มรุกล้ำเข้ามาในโพรงปากอุ่น

แม้จะรู้ว่ามันไม่ควร

แต่มันก็ยากจะห้ามใจ

ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่แค่ปาก มือของแกงส้มยังไล้ลามไปทั่วช่วงตัวก่อนจะปลดกระดุมเสื้อของอีกคนออก เผยให้เห็นช่วงตัวขาวเนียนยังไม่ทันที่เสื้อจะหลุดออกจากตัว ริมฝีปากอุ่นของแกงส้มไล่ลงมาที่แผงออก ลิ้นหนาเลียไปทั่วบริเวณก่อนที่จะเข้าไปหยอกล้อกับยอดอกสีน้ำตาลอ่อนอย่างเชี่ยวชาญ เสียงหวานครางออกมาแบบไม่รู้ตัว สัมผัสร้อนแรงพาให้สติกระจุยกระเจิงไปหมด

ปากหนาพรมจูบไปทั่วหน้าท้องแบนราบ

เสียงครวญในลำคอยังคงดังออกมาเป็นระยะ กิจกรรมร้อนราคะยังคงดำเนินต่อไปและยิ่งเผาผลาญร่างกายของทั้งสอง ความเสียวซ่านมันพล่านไปทั่วสรรพางค์กาย แต่ในจิตใจของคนที่ตัวเล็กกว่ากลับถูกบีบรัดจนทรมานไปหมด น้ำตาใสยังไหลออกมาไม่ขาดสาย

“ฮึก…ข้าวหอม”

ไม่ใช่เขา

ยังไม่ก็ไม่ใช่เขา

อ้อมกอดควรจะอบอุ่นกลับน่าขยะแขยงเมื่อรู้ความจริงบางอย่างที่มันเสียดแทงหัวใจ มีเพียงคำเดียวที่ก้องในหัว กลายเป็นตุ๊กตายางที่มีชื่อแฟนเก่าแปะอยู่ตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ แกงส้มเห็นเขาเป็นแบบนั้นตอนไหนก็ไม่รู้

“กูให้มึงพอรึยัง จะทิ้งกูไปอีกมั้ย จะทิ้งกูไปอีกมั้ย!!”

“พอเหอะ มึง พี่ ” ไทกิละล่ำละลัก “ไม่ไหวแล้ว”

เสียงสั่นสะอื้นขอร้องให้พอซักที ใจมันเจ็บจนชาไปหมดหมด น้ำตาไหลจนไม่มีให้ไหล เรียวปากอิ่มพยายามเม้มทั้งๆที่สั่นมาก มือเท้าจิกเกร็งกับพื้นผนังห้องน้ำ ทรมานมาก

ความเป็นชายยังคงเสียดเข้าเสียดออกตามจังหวะกระแทก ช่องทางอ่อนตอนนี้ตึงจนเจ็บระบมไปหมด แต่ก็ยังไม่เท่าหัวใจที่มันแทบจะขาดไปตามห้วงลมหายใจที่หอบถี่ ไม่รู้เมื่อไรมันจะจบ เจ็บมาก เจ็บแบบไม่รู้จะอธิบายยังไง เลือกตายไปตั้งแต่ตอนนี้ซะดีกว่า

แต่สุดท้าย…ก็เป็นกูที่ผิดเองแหละ

ที่ไม่หยุดมันตั้งแต่แรก

“กูจะแตกในให้มึงท้องไปเลยดีไหม”

ฟันขาวขบริมฝีปากจนเป็นแผลกับจังหวะกระแทกกระทั้นที่หนักหน่วงสนองอามรณ์ตันหาของอีกคน มันใกล้จะจบแล้ว ใกล้แล้ว

“อื้อ”

ความอุ่นของน้ำกามขาวฉีดออกเข้าไปในร่างกายของอีกคน ก่อนอ้อมกอดรัดตึงจะคลายออก แกนกายค่อยๆเลื่อนออกจากช่องทางอ่อนนุ่มบวมเป่ง แกงส้มร่วงผล็อยลงไปกองกับพื้น หลับตาลงแบบไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว ไม่รู้เลยว่าฝากรอยแผลอะไรไว้ให้คนอีกคน ไม่รู้เลยว่า ได้ทำอะไรลงไป

ไทกิเหลียวกลับไปมองเห็นอีกคนกำลังหลับก็แค่นหัวเราะเบาเบาอย่างสมเพชตัวเอง เป็นได้แค่นี้สินะ ตุ๊กตายาง เป็นได้แค่นี้จริงๆ

สายน้ำจากที่ฉีดก้นค่อยๆล้างคราบคาวอออกไปจากร่างกาย แต่มันไม่เคยล้างความรู้สึกในใจทิ้งไปด้วย แล้วไม่มีวันที่อะไรจะล้างออกไปได้ด้วย

ค่อยๆพยุงอีกคนขึ้นมานั่งบนโถส้วม แล้วล้างค่อยๆฉีดน้ำล้างตามเนื้อตัวให้สะอาด ผ้าเช็ดสีน้ำตาลไหม้เช็ดไปตามร่างกายขาวอย่างเบา ค่อยๆเช็ดมันช้าๆ เพราะรู้ตัวดีว่าคงไม่มีโอกาสได้ทำมันอีกแล้ว คงไม่มาให้เห็นอีก มันทำใจไม่ได้ที่ต้องเจออีก

มันคงลืมไม่ได้จริงๆ

แต่กับเรื่องนี้มันก็คงไม่ลืมเหมือนกัน

เพราะมันไม่เคยเกิดขึ้น…ไม่เคยเกิดขึ้น

FIN

เป็นฟิคที่เขียนไว้ตั้งแต่ ม.5 คู่อะไรขอไม่เปิดเผย สนุกดีแล้วรู้สึกเสียดายของ ก็เลยมาแก้นิดหน่อยแล้วเป็นเรื่องนี้ขึ้นมา เลยจะมีบางอย่างที่สยึ๋มกึ๋ย อี๋ๆ แหวะๆ ไปบ้าง ขออภัย ถามว่าตอนนี้แต่งแบบนี้อีกมั้ย ไม่แล้วค่ะ!! #แกงส้มจะอมไข่