FOR LIFE (DAY)

Couple : คังแดเนียล x อีอูจิน Hashtag : #วีนีดแดเนียล

Note : แต่งในโปรเจค #songsof2bears นะคะ เพลง For Life ของ EXO เปิดฟังไปด้วยก็จะดีมากเลยค่ะ

ถึง พี่ดานิค

ผมอีอูจินนะครับพี่ ขอโทษด้วยนะครับถ้าผมเขียนอะไรได้ไม่สวยงาม (ได้เหมือนพี่) ผมไม่รู้ว่าพี่จะได้เห็นจดหมายนี้เมื่อไร แต่ผมเขียนจดหมายฉบับนี้ตั้งแต่วันที่ผมรู้ตัวว่าผมพอจะทำมันได้ ผมก็รีบเขียนมันทันที แต่กว่าจะจบมันได้ ผมก็ใช้เวลาอยู่เอาเรื่องเลยครับ ^^

อากาศวันนี้หนาวนะครับ ผมมองออกจากหน้าต่างโรงพยาบาล (ที่ผมกำลังเขียนจดหมายอยู่นี้) หิมะเริ่มตกลงมาแล้ว จริงๆ ผมชอบมันนะครับ แต่มันก็ทำให้ผมเจ็บแผลง่ายๆอยู่เหมือนกัน วันนี้ไม่ค่อยมีแดดด้วย ผมชอบแสงแดดที่สุดเลยครับ มันทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นเหมือนมีใครมากอดไว้ แม้ว่าผมจะเป็นลูกคนเดียวก็ตาม (ผมบ่นให้พี่ฟังอยู่ก็ไม่รู้นะครับเนี่ย บ้าจริง ผมควรจะเข้าเรื่องซักทีเนอะ)

ผมยังอยู่โรงพยาบาลนะครับ พอพูดถึงแสงแดดผมก็เริ่มคิดถึงมันแล้วหล่ะ อยู่ในห้องสี่เหลี่ยมแคบๆแบบนี้มันอึดอัดชะมัดยาด แต่อีกไม่นานหรอกครับ ผมจะพาเอริค(ในหนังสือ)ออกไปเจอแสงแดดพร้อมๆกัน ผมว่าเขาจะต้องมีความสุขมากแน่เลยครับ

ตอนนี้ผมก็ทำได้แค่ใช้ความอบอุ่นจากหัวใจของพี่ดานิคทำงานไปก่อน

หัวใจของพี่ดานิคทำงานได้ดีเลยครับ หมอบอกว่าเป็นอวัยวะที่ค่อนข้างสมบูรณ์ การผ่าตัดก็ผ่านไปด้วยดีนะครับ ผมลืมบอกพี่ไปเลย หัวใจของพี่มันมาเต้นอยู่ในนี้แล้วครับ ในอกของผม ^^

ข้างตัวผมยังมีหนังสือของพี่ดานิควางอยู่นะครับ แม่บอกว่าไปค้นมาจากกองหนังสือมือสองที่ตลาด แถมยังบอกว่าหนังสือสวยๆแบบนี้ทำไมไปวางกองอยู่ที่พื้น ขายแบกะดินในราคาหกร้อยกว่าวอน ผมก็คิดว่านั่นนะสิครับ หนังสือแบบนี้จะไปวางอยู่ที่แบบนั้นได้ยังไง

ผมได้อ่านมันไปบ้างแล้วนะครับ อ่านได้ไปแค่ครึ่งเล่มแต่อ่านต่อไม่ค่อยไหว เพราะใจผม (หรือจริงๆจะเรียกว่าของพี่ก็ได้) มันสั่นไปหมดเลย ผมสงสารเอริคเหลือเกินครับ ทำไมชีวิตของเขามันแสนเศร้าแบบนี้ (ผมไม่รู้จะใช้คำว่าอะไร มันบอกไม่ถูกเหมือนกัน)

รอยยิ้มของเขาที่มอบให้ทุกคนมันซ่อนความเจ็บปวดไว้ตลอดเวลา เหมือนเอริคยังคงติดอยู่กับเรื่องในตอนเด็ก เรื่องแม่ของเขาที่พยายามฆ่าตัวตายด้วยโรคซึมเศร้าแม้ว่าจะมีชีวิตที่สวยงามอยู่แล้ว แม้ว่าเอริคจะโตมาในครอบครัวที่เหมือนฝัน แต่การใช้ชีวิตอยู่แบบนั้นมันคงแย่มากเลยนะครับ และนั่นเป็นเรื่องที่ผมทำใจจะอ่านมันต่อไม่ค่อยไหวเลยครับ ถึงผมจะชักอยากรู้แล้วว่าเอริคตอนที่เจอดัลโลเวย์ครั้งแรกจะเป็นยังไงกันแน่นะ

แต่เอริคชอบแสงแดดเหมือนผมเลย ผมลุ้นแบบอยากให้เขาออกไปข้างนอกบ่อยๆ แต่ผมรู้ว่าเขาไม่ชอบผู้คนเท่าไร เขาเรียกว่าอาการอะไรนะครับที่พี่เขียนไว้ในหนังสือ อินโทรเวอร์ทใช่ไหมครับ ถ้าเอริคมีตัวตนอยู่จริงๆ ผมอยากจะชวนเขาออกไปเล่นหิมะด้วยกันเดี๋ยวนี้เลย จะแข่งกันปาหิมะให้สนุกๆไปเลยครับ (ถ้าแผลผมหายดีกว่านี้ก่อนนะ)

ผมไม่รู้จะขอบคุณพี่ยังไง กับคนที่ไม่เคยเจอหน้ากัน ไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพี่แดนิคเป็นใคร (แม่ไม่ยอมบอกผมเลยครับ ข้อมูลอย่างเดียวที่ผมมีตอนนี้ก็คือหนังสือของพี่นี่แหละ) แต่กลับมาช่วยให้ผมผ่านเวลาอันเจ็บปวดไปได้ มันยากลำบากมาเลยครับกับการที่ผมจะแค่ออกเล่นกับเพื่อน แต่ก็เจ็บที่หน้าอกตลอดเวลา มันเป็นมานานเหลือเกินครับ หลายครั้งที่ผมร้องไห้ออกมาเพราะไม่รู้จะทำยังไงให้เพื่อนกลับมาเล่นกับผมบ้าง ผมก็เป็นคนคนหนึ่งเหมือนคนอื่นแต่แค่ผมทำบางอย่างไม่ได้ แต่พวกเขาก็ทิ้งผมไป

ผมเข้าใจเอริคนะครับ ในวันที่เขาไม่มีเพื่อนในคืนคริสมาสต์เลยแม้แต่คนเดียว น้ำตาของผมไหลออกมาเลยในตอนเอริคเลิกแขวนถุงเท้าตอนอายุสิบสองเพราะเชื่อว่าซานต้าไม่มีจริง ผมไม่อยากให้เขาสูญเสียความเชื่อในความฝันแบบนั้นไปเลยครับ ไม่อยากให้เขาเป็นเหมือนที่ผมเคยเป็น มันน่าหดหู่เหลือเกินครับที่เด็กคนหนึ่งจะสูญเสียอะไรไปมากมายขนาดนั้น

แต่วันนี้ผมกลับมาเชื่อในความฝันอีกครั้งแล้วครับพี่ดานิค แม่ผมเล่าให้ฟังว่าผมหมดสติไปในคืนที่ร้อนที่สุดในประวัติศาสตร์ ผมโดนจับขึ้นรถพยาบาลตั้งแต่ตอนนั้น และผมก็เข้ารับการผ่าตัดทันที วินาทีที่รู้ว่าหัวใจของพี่เริ่มทำงานในตัวผมแล้ว แม่บอกว่าน้ำตาไหลออกมาไม่รู้จักหมดเลยครับ แม่เชื่อในปาติหาร์ณ (สะกดแบบนี้ถูกมั้ยครับผมไม่แน่ใจ) มีจริงก็วันนี้ ผมก็เชื่อแบบนั้นครับ ผมเชื่อว่าแสงแดดจะกลับมาอีกครั้งเสมอแล้วมันก็กลับมาพร้อมกับหัวใจของพี่ดานิคครับ

ขอบคุณนะครับสำหรับหัวใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความฝันและพลังงานของพี่ที่ทำให้ผมได้ลืมตาตื่นมาเจอแสงแดดและความฝัน ความหวังอีกครั้งและสำหรับหนังสือดีๆที่ทำให้ผมได้พบเจอกับเอริค ดัลโลเวย์และเลโอนาร์ดที่ผมรัก ผมสัญญาว่าจะอ่านให้จบนะครับและหวังว่าเอริคจะได้พบแสงแดดที่อบอุ่นในตอนสุดท้ายเหมือนกัน

และสุดท้ายคือพี่ดานิคที่ผมเขียนหนังสือได้ยาวๆแบบนี้เป็นครั้งแรกเลยนะครับ ถ้าพี่ดานิคได้มาอ่าน รบกวนช่วยกลับมาบอกผมด้วยนะครับว่าผมพอจะเป็นนักเขียนอย่างพี่ได้หรือเปล่า ถ้าพี่บอกว่าได้ผมคงจะดีใจมากๆเลยครับ เพราะสิ่งที่พี่เขียนมันเติมเต็มหัวใจของผม (ที่เป็นของพี่) มากๆและน่าจะเป็นเหมือนกับทุกคนที่ได้อ่านมันเลยครับ

จดหมายฉบับนี้ผมจะวางไว้ที่ใต้ต้นคริสมาสในห้องนะครับ ถ้าจะเข้ามาเอาพี่อย่าลืมบอกพยาบาลว่ามาหาอีอูจินนะครับ ถ้าบอกว่าไปหาพัคอูจินห้องตรงข้ามละยุ่งเลย ^^

ผมขอตัวไปโบสถ์ก่อนนะครับพี่ดานิค ไว้ผมจะเขียนจดหมายมาหาใหม่ สวัสดีและขอบคุณครับ

ด้วยคำขอบคุณที่ไม่รู้จะพูดยังไงให้เพียงพอ

อีอูจิน

2017/12/25

TBC.

เดี๋ยวค่อยคุยกันใน Night Part นะคะ แต่ถ้าใครจะฟีดแบคหรือคอมเมนท์ รบกวนฟีดแบค Day ก่อนอ่าน Night นะคะ ถือว่าขอร้องกันเล็กๆเนอะ ไม่ได้อยากได้ยอดเมนท์เยอะเลยค่ะ แต่ถ้าอ่านจบทั้งหมดแล้วจะรู้ว่าทำไม ถ้าชอบฝากกดหัวใจและคอมเมนท์ไว้ด้วยนะคะ หรือไปคุยกันต่อที่ #วีนีดแดเนียล ก็ได้ค่ะ แล้วอย่าลืมติดแท้ก #songsof2bears นะคะ รัก